کد مطلب:50244 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » قرآن

بارزترين مفاد آيه شريفه (لا اكراه في الدين) چيست؟ و چه گروههايي را شامل مي شود؟

با توجه به شأن نزول آيه و ظهور آيات ديگر در قرآن مجيد، آشكارترين مراد آيه شريفه آن است كه «پذيرش دين اسلام اجباري نيست»؛ و اين اصل كلي براي همگان مي باشد. و پيروان اديان ديگر و كافران، را شامل مي شود و كسي حق ندارد به زور و اجبار، شريعت اسلام را بر آنان تحميل كند. چنان كه در آيه ديگر مي خوانيم: {A{/Bوَ قُلِ اَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْيَكْفُرْ{w1-12w}{I18:29I}/}A} {V(كهف(18):29)V} - بگو: حق از پروردگارتان [رسيده ] است. پس هر كه بخواهد، بگرود و هر كه بخواهد انكار كند. علاوه بر اينكه اجبار در پذيرش دين و ايمان به خداوند مخالف آزمايش و امتحان بندگان و مخالف مقتضي حكمت خداوند در دنيا مي باشد. كه آدمي را مختار و آزاد قرار داده است. به همين جهت خداوند متعال، پيامبر اسلام(ص) را از اجبار مردم براي ايمان بخداوند، بازداشته است، چنان كه در قرآن مجيد مي خوانيم: {A{/Bوَ لَوْ شاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَنْ فِي اَلْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعاً أَ فَأَنْتَ تُكْرِهُ اَلنَّاسَ حَتَّي يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ {w1-17w}{I10:99I}/}A} {V(يونس (10): 99 - ر.ك: الميزان، ج 10، ص 120 ط عربي)V} - و اگر پروردگار تو مي خواست، قطعاً هر كه در زمين است همه آنها يكسر ايمان مي آوردند. پس آيا تو مردم را ناگزير مي كني كه بگروند؟! - اضافه بر اينكه، اعتقاد به دين و التزام به آن، از امور قلبي و باطني است، كه اجبار و اكراه در آن ثمربخش نيست. بنابراين عبارت {A{/Bلا إِكْراهَ فِي اَلدِّينِ {w1-4w}{I2:256I}/}A} يا يك جمله خبري و بيانگر حال حقيقي انسان و مقتضي تكويني اوست؛ و يا بيانگر يك حكم تشريعي به منظور نهي از اجبار در پذيرش دين مي باشد. كه اين نهي تشريعي متكي بر آن حقيقت تكويني و مقتضاي وجودي آدمي مي باشد. {V(ر.ك: الميزان، ج 2، ص 347، ط عربي بيروت - ر.ك مجمع البيان، ج 1-2، ص 631) V} بنابر آنچه گفته شد، انسان «بخودي خود»، در پذيرش دين و چگونگي راه و روش زندگي خود، مختار و آزاد است، اگر چه درباره چگونگي حضور او در اجتماع و تأثيرگذاري او بر ديگر افراد، قوانيني در نظام اسلامي وضع شده است. و خداوند متعال فرجام مؤمنان و كافران را به او گوشزد نموده است. و آدمي را براي بهره مندي از اعتقادات صحيح و روش زندگي شايسته راهنمايي فرموده است. چنان كه در آيه شريفه مورد نظر و آيات قبل و بعد آن به خوبي اين حقيقت آشكار مي باشد.